Oceny opisowe – czy powinny być częściej stosowane?

Ocena opisowa wystawiana jest uczniowi nauczania wczesnoszkolnego najczęściej pod koniec semestru i roku. Nauczyciele jednak nie lubią tego rodzaju oceniania i wolą stawiać stopnie. Która metoda jest lepsza i bardziej doceniana przez rodziców i dzieci?

Buźki, oceny, plusy

Prace dzieci w klasach nauczania początkowego oceniane są najczęściej poprzez przyznawanie naklejek, uśmiechniętych i smutnych buziek, plusów, minusów lub ocen. Ministerstwo Edukacji Narodowej zachęca, lecz nie przymusza do ocen opisowych. W rezultacie nauczyciele stosują metody łatwiejsze i zajmujące mniej czasu, ponieważ w przeciętnej klasie znajduje się ponad 20 uczniów.

Mały odbiorca

Dziecko, które dostaje niższą ocenę lub smutną buźkę nie do końca wie, co w jego zadaniu było źle. Nie potrafi też tego wyjaśnić rodzicom. Zadaniem ocen opisowych jest wskazanie dziecku, nad czym powinno pracować. Ważne jest jednak, żeby małego człowieka motywować do pracy, zauważając również postępy, a nie jedynie wytykając błędy. Ocena opisowa ma być dla ucznia informacją o jego umiejętnościach i powinna zawierać wskazówki, jak osiągnąć określony cel.

Informacja dla rodzica

Rodzic, który nie zawsze ma możliwość częstego kontaktu z wychowawcą, poprzez oceny opisowe może zauważyć postępy swojego dziecka i pomóc mu w doskonaleniu się w dziedzinach, z których jest słabsze. Dostaje jednak bezpośrednie wskazówki od nauczyciela i zwraca uwagę na konkretne zjawiska, dzięki czemu może pracować z dzieckiem nad brakami zauważonymi przez wychowawcę.

Niechęć nauczycieli

Nie wszyscy nauczyciele chcą wystawiać oceny opisowe podczas roku szkolnego i nie mają takiego obowiązku. Każda szkoła indywidualnie określa metody oceniania ucznia. Poświęcenie czasu na wystawianie krótkich, lecz informacyjnych ocen opisowych może zaowocować szybką informacją zwrotną w postaci polepszenia się wyników ucznia. Warto pamiętać o tym, że dziecko potrzebuje bezpośrednich komunikatów i lepiej zrozumie nasze intencje, otrzymując ocenę opisową niż smutną buźkę, czy trójkę z plusem.